Ik kan er geen chocola van maken

Zo maar een klein berichtje in de krant: ‘Politie geeft stappers reep voor rust’. In Schiedam krijgt het uitgaanspubliek aan het eind van de stapavond van de politie een reep chocola. De politie hoopt hiermee te bereiken dat de jongeren op weg naar huis minder vernielen. Want zeggen ze: ‘Van chocola wordt gezegd dat het een kalmerende werking heeft en een stof bevat die de eter in een gelukkige stemming brengt.’ Weer volgens de politie, ‘En mensen die gelukkig zijn, slopen niets.’ Het moet niet gekker worden. Uit uw en mijn portemonnee wordt elke keer geld getrokken om mensen die rotzooi veroorzaken te plezieren. Dat gebeurt dan met een reep chocola, of met een schitterend reisje, of met gratis kaartjes voor een wedstrijd of met, vul dat zelf verder maar in. Ellende veroorzaken of rotzooi trappen wordt in ons mooie landje beloond.

Een snackbarhouder in Amsterdam die vele malen te maken heeft met ingegooide ruiten en vele bedreigingen wordt door de gemeente uitgekocht. Ons geld dus. Toen in de Diamantbuurt in Amsterdam een homoseksueel stel de buurt werd uitgepest kwam de gemeentelijke overheid in aktie. Te laat dus. Vorige week kwam het verhaal van een Joods echtpaar dat dood en doodziek is van buurterreur en nu Amsterdam uitvlucht. Hakenkruisen en Arabische teksten op de deuren gekrast, auto besmeurd, banden lek gestoken. Eigenlijk te veel om op te noemen. Natuurlijk is het tuig dat deze ellende veroorzaakt. Maar worden ze aangepakt? Soms, maar meestal wint het tuig en zijn de ‘gewone’ burgers de dupe. Die moeten vluchten. Ja, dan komt de overheid in aktie met een reep chocola of een plezierreisje. Maar ik, ik kan er geen chocola van maken.

Wat heeft dat nu met mijn programma De Mediator te maken? Eigenlijk alles. Ook in mijn programma merk ik dat de overheid en soms ook het bedrijfsleven mensen in de kou laat staan. ‘Zoek het allemaal zelf maar uit’, lijkt het credo te zijn. Pure gevoelloosheid. Vooral naar de zwakkeren in onze samenleving. Diverse malen hebben wij in De Mediator aandacht besteed aan de deeltaxi. Vanaf begin vorig jaar is het al een grote puinhoop. Zelf heb ik gelukkig de deeltaxi niet nodig. Tenminste nog niet. Maar velen, vooral ouderen, zijn daarop aangewezen. Heeft u al eens een oude mevrouw of meneer uren zien wachten op een taxi die uiteindelijk niet komt? Dat beeld zou constant op het netvlies moeten staan van de mensen die hier verantwoordelijk voor zijn. Klagers raad ik aan met een reep chocola naar ons gemeentebestuur te gaan. De stof in de chocola brengt de eter in een gelukkige stemming en dan rennen ze voor je.

Gelukkig hebben wij uiteindelijk mijnheer De Geus van de gemeente voor de camera gekregen. Een prima man die er alles aan wil doen om er voor te zorgen dat de ellende met de deeltaxi wordt opgelost. Komt er geen deeltaxi dan mogen de pashouders een gewone taxi bellen en de rekening naar de gemeente sturen. Natuurlijk moeten ze dan wel de deeltaxi afzeggen. En mijnheer De Geus gaat via brieven in gesprek met de gebruikers van de deeltaxi om zo te horen wat de wensen zijn. Prima mijnheer De Geus, u heeft geen chocola nodig om het juiste gevoel te krijgen.

Overigens vraag ik mij nog steeds af, waarom ik de verantwoordelijke wethouder niet voor de camera kreeg. Of zou ik dat alleen voor elkaar krijgen met een reep chocola? Het is natuurlijk niet alleen kommer en kwel in Almere, daar gebeuren gelukkig ook heel veel goede dingen. Maar daar kunnen de mensen die in de shit zitten geen chocola van maken. De mensen die in de sores zitten. De mensen waar niet naar geluisterd wordt, die voor dichte deuren en loketten komen. De mensen die hulp nodig hebben. Overheidsdienaren die dat gevoel om te helpen niet hebben moeten de overheidsdienst uit. En rotzakken die het leven van een ander verzieken verdienen een flinke schop onder hun achterste. En die reep chocola, die moet verplicht gebracht worden bij al die mensen die in de kou staan.