Schwalbes

'Nog geen scheidsrechter heeft dezer dagen per post kogels toegestuurd gekregen. Maar de Nederlandse arbiters verwachten vanaf maandag de eerste enveloppen' Vorige week werd tijdens de scheidsrechtersdag openlijk over de bedreigingen gesproken. In deze krant werd daar verslag van gedaan. Op het moment dat ik deze column schrijf heb ik nog nergens gehoord of gelezen dat ze ook daadwerkelijk enveloppen met kogels hebben ontvangen. Ook niet zo belangrijk, hoe meer verhalen, hoe meer enveloppen met kogels. Malloten zijn er altijd al geweest, zo ook bedreigingen. Is het allemaal erger geworden? Elke dag worden mensen bedreigd. Per telefoon, in brieven, maar ook heel persoonlijk.De meest vreselijke dingen krijgen mensen naar hun hoofd geslingerd. Dagelijks worden bedreigingen ook uitgevoerd. Daar hoor en lees je heel weinig over. Misschien zijn het zo langzamerhand wel huis, tuin en keuken bedreigingen geworden of gaat het niet om bekende mensen of organisaties. Cynisch gezegd, dan is een bedreiging, zeker publicitair gezien, niet zo interessant. En wat te zeggen van de overheid, politie en justitie. Besteden die net zo veel aandacht aan een bedreiging van een onbekende burger? Of zou daar wel eens tegen gezegd worden: 'Er is toch nog niets gebeurd' Daarmee wil ik de enveloppen met kogels en andere vormen van bedreigingen die ik in de media tegenkom niet bagatelliseren. Er kan niet hard genoeg achter al die malloten aangezeten worden. Maar dan wel bij alle bedreigingen van bekende en onbekende mensen. Laten wij nog even bij het voetbal blijven. Scheidsrechters, kom binnenkort naar Amsterdam Arena, de thuishaven van het grote Ajax. Daar worden straks cursussen 'schwalbes voor beginners' gegeven. Over malloten gesproken. Een of andere evenementenbureau vertelt in een Amsterdamse krant vol trots over die cursus, die maar liefst een uur duurt. 'Treedt in de voetsporen van Lothar Matthäus en leer alles over valtechnieken, rare kreten, doorrollen, het bespelen van scheidsrechters en het 'aannaaien' van een kaart aan de tegenstander' Waarom een Duitse voetballer als voorbeeld wordt genomen, begrijp ik niet. Als ik soms Nederlandse voetbalduikelaars zie, denk ik: 'Ach, die kunnen toch ook aardig toneelspelen.' Kronkelend op de grond en met een schuin oog naar de scheidsrechter kijkend of die wel ziet hoe erg het wel niet is. Als zo'n man in het zwart dan toehapt, loopt de goed acterende voetballer weer razendsnel als een hinde over het veld. Als er één sport is waar de sportiviteit soms ver te zoeken is, is het wel het voetbal. Elleboog stoten, trappen op de achillespees, onderuithalen, schwalbes en het vragen, ja zelfs smeken, om een kaart voor de tegenstander. Evenementenbureau geloof mij, een cursus 'schwalbes' is te soft. Daar komt niemand voor. Het moet harder. Stoten, trappen en onderuithalen scoort veel beter. Ach ja, waar ging deze column ook weer over?