Beste wensen

Bij de start van elk nieuwjaar wensen wij elkaar het allerbeste, geluk en vrede. Aan het einde van 2003 wordt de balans opgemaakt. Het was weer niet best. In Irak, in Israël, in de Palestijnse gebieden en op veel andere plaatsen sterven nog dagelijks mensen door geweld. De aids epidemie maakt ook in 2003 vele slachtoffers. En hier, in onze eigen omgeving, werd het er ook niet vriendelijker op. De criminaliteit blijft ongemeen hoog. Geweld in huiselijke kring, geweld op straat, bedreigingen, asociaal gedrag, het is dit jaar niet beter geworden. De wetenschappelijke raad voor het regeringsbeleid bevalt in 2003 van een advies over normen en waarden. Zoals gebruikelijk bij dit soort instellingen, die niets weten van de dagelijkse werkelijkheid, is het advies onleesbaar, onbruikbaar en bestemd voor de prullenbak. Het geld had beter gebruikt kunnen worden voor die mensen in onze samenleving, die het al niet best hebben. De minima, de zieken, de invaliden. De eerste les die politiek Den Haag in 2003 had moeten leren, is dat normen en waarden vooral te maken hebben met hoe wij met onze naaste omgaan en dan vooral die naaste, die moeite heeft de eindjes aan elkaar te knopen. Velen van deze groep hebben het in 2003 alleen maar slechter gekregen en de toekomst ziet er somber uit. Wat te zeggen van die korpschef die in 2003 roept dat overvallen op benzinepompstations, diefstal uit winkels, fietsendiefstal etcetera, eigen schuld dikke bult is van de benadeelde, omdat die te weinig aan beveiliging van eigen spullen heeft gedaan. Zo gemakkelijk wordt eigen falen van de politie afgewenteld. Jammer, het jaar 2003 had beter kunnen worden gebruikt om het beeld van de politie te verbeteren. En in 2004 gaat het dan allemaal beter? De vooruitzichten zijn niet best. De Verenigde Staten hebben alarm fase oranje gegeven. Kennelijk staan terroristen klaar om ergens in de wereld weer toe te slaan. Het houdt niet op, ook niet in 2004. Bij de overgang naar het nieuwe jaar beloven wij elkaar weer een fantastisch jaar. De voornemens zijn goed, de uitvoering minder. In het nieuwe jaar moet u mijn columns missen. Is dat erg? Ach, de krant zet een streep onder de rubriek "persoonlijk". Ik zelf heb met veel plezier, maar soms ook met ingehouden woede en soms met verdriet van binnen, de columns geschreven. Plezier, omdat ik soms over fijne dingen kon schrijven. Woede en verdriet, omdat ik mij verschrikkelijk kon opwinden over verschrikkelijke zaken die in onze samenleving gebeuren. Maar vooral over de lamlendigheid van de overheden, die veel te veel de andere kant opkeken. Over de asocialen, de ikke ikke en de rest kan stikken figuren. Maar ja, zo aan het eind van het jaar en zo vlak voor Kerst hoort het er toch een beetje bij. Fijne Kerstdagen en een gelukkig 2004.